İçim bir kördüğüm.
Asamadığım, kaçamadığım binlerce sorun..
Her gün verdiğim mücadele..
Anlatamıyorum.
İsteklerim, dileklerim, umutlarım,
Koşup koşup girdiğim o sularda,
Bazen boğuluyorum.
Anlatamıyorum.
Seviyorum, değer veriyorum.
Bir kırıyorsun yıkılıyorum, yok oluyorum.
Sen yok oluyorsun,
Anlatamıyorum.
Üzülüyorsun, dert yanıyorsun.
Yanlış yoldasın görüyorum.
Söylüyorum, söylüyorum da
Anlatamıyorum.
İçimde tutmayı sevmem ki ben.
Bir gülüşümden anlayabilirsin.
Ama gülünce mutlu sanıyorsun,
Anlatamıyorum.
Anlatsam ne değişiyor ki!
Yine de ihtiyacım oluyor bazen..
Ama yine de
Anlatamıyorum.
Niye hep geceye ithaf ediyorum sanıyorsun şiirleri?
Çünkü bir tek ona anlatabiliyorum.
Kaderin bu getirilerini başka kimseye
Anlatamıyorum.
Işılay Gürel
Yorumlar
Yorum Gönder